alışmak alışmak.. yepyeni bir hayat alışmak kadar zorkiii... herşeyi geride bırakıp yepyeni insanlarla ortak bir noktada buluşmak... benim gibi çok çabuk bağlanıp, bağlandığı şeylere tutunan insanlar için daha da zor. ama yinede iyi yönleriyle bakmak gerekiyor bazı şeylere. paşamla çok daha başbaşa kaldık. burda sadece ama sadece ikimiz varız. birbirimize tutanarak aşmaya çalışıyoruz alışma sürecini. eminin onun içinde zor oluyor ama hem kendini hemde beni ayakta tutmaya çalışıyor... özlüyorum eski evimi, odamı, en fazla da dostlarımı.....
VAN denizi tek teselli içimizde.... odadan derin derin bakıyoruz denizimizin bazen masmavi bazen koyu lacivert bazen ise bembeyaz derinliklerine. kayboluyoruz ikimizde o derinliklerde... pkapta çalan eski bir plak ve bir bardak şarap bizi daha çok derinleştiriyoruz vanın derinlikleri ile....
ama şunu biliyorumki hepsi bir gün ilk Ankaraya gittiğim gün gibi geride kalacak... ve yeni hayatımı belki hayatımıza girecek farklı bir yaşamla daha da renklenecek.....
sevgilerle...
